Florida Panthers claimen tweede beker terwijl Canadese hockeydroogte voortduurt

Florida Panthers claimen tweede beker terwijl Canadese hockeydroogte voortduurt

De Stanley Cup-scene bruist, vooral nu de Florida Panthers zojuist hun tweede opeenvolgende titel hebben behaald en opnieuw de overwinning op het ijs claimen. Dat is een hele prestatie voor een team dat nog niet zo lang geleden worstelde met het slechtste thuisbezoekrecord in de competitie. Als we tien seizoenen vooruitspoelen, staan ​​ze nu op de vijfde plaats wat betreft het gemiddelde bezoekersaantal bij thuiswedstrijden, en trekken ze trouwe fans aan die hockey vieren als een evenement waar veel op het spel staat. Terwijl de Panthers zich koesteren in glorie, richt de schijnwerpers zich ook op een prangende vraag: wanneer zal een Canadees team hun langdurige droogte doorbreken?

Het is 31 jaar geleden dat een Canadees team voor het laatst de felbegeerde trofee in de wacht sleepte. De Montreal Canadiens werden in 1993 tot kampioen gekroond en versloegen de Los Angeles Kings. Sindsdien vertellen slechts acht Canadese teams in de Stanley Cup Finals een angstaanjagend verhaal, waarbij de meeste pogingen eindigen in een nederlaag. De **Tampa Bay Lightning** heeft de afgelopen jaren een rijkere geschiedenis gekend en won tweemaal de Kroon samen met de Panthers in een dramatisch tijdperk van hockeydominantie in Florida. Maar hoe zit het met de Canadese teams?

De droogte uitgelegd

Momenteel omvat de selectie van Canadese teams in de NHL de Montreal Canadiens, Toronto Maple Leafs, Vancouver Canucks, Calgary Flames, Edmonton Oilers, Winnipeg Jets en Ottawa Senators. Ondanks dat ze de thuisbasis zijn van een hockeyminnende bevolking, hebben deze teams grotendeels moeite gehad om de finale te bereiken. De economische problemen in steden als Calgary en Edmonton in de jaren negentig en het begin van de jaren 2000, gecombineerd met de verhuizingen van franchises en het aantrekken van spelers naar de Sun Belt-teams, hebben het probleem verergerd. De New York Times vermeldt dat managementproblemen ook een rol hebben gespeeld in deze langdurige ellende, waardoor geliefde franchises het succes hebben verloren dat ze ooit kenden.

Fans vertellen vaak hoe dicht ze bij succes zijn gekomen. De Vancouver Canucks hebben notoir verloren in Game 7s, niet één maar twee keer: eerst van de New York Rangers in 1994 en vervolgens van de Boston Bruins in 2011, wat leidde tot chaos in de straten van Vancouver. Een dergelijk liefdesverdriet heeft de droogte van de Stanley Cup voor veel Canadezen tot een cultureel fenomeen gemaakt, waardoor gesprekken op gang zijn gekomen over wat het werkelijk betekent om hockeyfan te zijn in het Grote Witte Noorden.

De toekomst: kunnen de oliebedrijven de reeks beëindigen?

Nu het nieuwe seizoen nadert, zijn de hoopvolle ogen gericht op de Edmonton Oilers. Met sterspelers als Connor McDavid en Leon Draisaitl worden de Oilers gezien als een echte kans om een ​​einde te maken aan het 31 jaar lange wachten. Hun management heeft solide verbeteringen aangebracht, waardoor de franchise een aantrekkelijkere bestemming is geworden voor het signeren van spelers. Vorig jaar bereikten ze de finale, waar ze de Panthers fel uitdaagden voordat ze uiteindelijk in Game 7 vielen. Zou dit het jaar kunnen zijn waarin ze eindelijk doorbreken?

Terwijl internationale en economische factoren rond het lot van de Canadese teams draaien, blijft de druk toenemen. Factoren als uitschakeling in de play-offs onder Canadese rivalen belemmeren ook diepe runs, zoals uit de statistieken blijkt: tijdens de play-offs van 2015 stuurden teams als Calgary en Montreal elkaar al vroeg snel weg. Met slechts zeven Canadese teams van de 32 in totaal in de NHL, voelt elk play-offseizoen voor fans als een tikkende tijdbom. Ieder jaar in maart gaat er een hoopvolle golf van verwachting door de lucht, maar jaar na jaar leidt wanhoop tot vragen over de structuur van de Canadese hockeycultuur.

Ondanks de teruggang in het fortuin blijven Canadese teams toptalent aantrekken. McDavid, een opvallende speler, blijft een baken van hoop onder de fans en inspireert jongere generaties om stokken op te pakken en ervan te dromen ooit als hun hockeyidolen over het ijs te scheren. Toch roept de ironie van de huidige kampioen uit Florida de vraag naar de positie van Canada in de hockeywereld scherp op.

In de speelse geest van het gesprek kun je zelfs over humoristische oplossingen nadenken. Misschien moet Canada overwegen om de 51e staat van de VS te worden die deze ‘hockeyvloek’ van zich afschudt? Hoewel dat voorlopig nog een hele opgave is, weerspiegelt het idee de frustratie en veerkracht van hockeyliefhebbers die weigeren de hoop op te geven. Nu het play-offseizoen voor de deur staat, rijzen er vragen als “wordt dit eindelijk het jaar?” zal opnieuw weerklank vinden in ijsbanen en gemeenschappen in heel Canada.