Ukochana autorka książek dla dzieci Peggy Janousky zmarła w wieku 63 lat

Ukochana autorka książek dla dzieci Peggy Janousky zmarła w wieku 63 lat

Peggy Dara Robbins Janousky, ceniona pedagog i ukochana autorka książek dla dzieci, zmarła 13 sierpnia 2025 roku w swoim domu w Oviedo na Florydzie. Miała 63 lata. Urodzona 1 maja 1962 roku na Brooklynie w Nowym Jorku Peggy była córką doktora Alberta i Shirley Robbins. Jej kariera akademicka zaprowadziła ją na Uniwersytet Hofstra, gdzie uzyskała tytuł magistra pedagogiki. Ta podstawowa wiedza popchnęła ją do owocnej kariery, inspirując jej uczniów od przedszkola po studia. Jej dziedzictwo jako pedagoga ma oddźwięk daleko poza salą lekcyjną.

Jako nauczycielka i zapalona autorka książek dla dzieci napisała dwie książki z obrazkami: „Move It, Miss Macintosh” i „Invader from Mars: The Truth About Babies”. Jej prace ukazują jej dziwaczne poczucie humoru i głębię emocjonalną, pobudzając wyobraźnię młodych czytelników. Ten ostatni tytuł ma średnią ocenę 3,74 w serwisie Goodreads, co odzwierciedla jego atrakcyjność wśród odbiorców. Jej wkład literacki znalazł także miejsce w trzech antologiach pod redakcją jej mentora, Lee Bennetta Hopkinsa, wzbogacając krajobraz poezji dziecięcej o utwory z „Hanukkah Lights: Holiday Poetry”, „Valentine Hearts: Holiday Poetry” i „Lullaby and Kisses Sweet: Poems to Love with Your Baby” ( Dziedzictwo Floryda ).

Dziedzictwo w pisaniu i nauczaniu

Pisma Peggy charakteryzują się zachwycającą mieszanką subtelności i żywiołowości, dzięki czemu są przystępne i przyjemne dla dzieci. Niezależnie od tego, czy radziła sobie ze złożonymi emocjami, czy bawiła młode umysły, robiła to wszystko delikatną ręką i hojnym sercem. Oprócz wysiłków literackich Peggy wykazywała się niezachwianym zaangażowaniem w opiekę nad zwierzętami, traktując je z taką samą miłością i troską, jaką otaczała swoją rodzinę. To połączenie współczucia i kreatywności zdefiniowało jej życie.

Jej imponująca kariera nauczycielska obejmowała różne poziomy edukacyjne, gdzie nie tylko przekazywała wiedzę, ale także pocieszała i podnosiła na duchu niezliczoną liczbę uczniów. Specjalizacja Peggy obejmowała także sprawy studentów międzynarodowych, edukację specjalną i umiejętności rodzicielskie, co stanowi świadectwo jej różnorodnych umiejętności i zaangażowania w doskonałość edukacyjną. Jest ciepło wspominana za swą życzliwość i kultywowane tradycje rodzinne, które kultywowała.

Rodzina zapamiętana

W życiu osobistym Peggy była oddaną żoną swojego męża, z którym spędziła 38 lat, doktora Stuarta Janousky, oraz kochającą matką swoich dwóch synów, Joshuy i Jeremy'ego Janousky. Do jej rodziny należały także trzy psy: Emma, ​​Julia i Gracey, które były traktowane jak najcenniejsi członkowie rodziny. Po jej śmierci rodzina Peggy wyraziła chęć przekazania datków ku jej pamięci na rzecz organizacji No Kid Hungry, kontynuując jej dziedzictwo troski o innych poprzez hojne datki.

Nabożeństwa nagrobne odbyły się na cmentarzu Temple Beth El w Fort Myers na Florydzie, a przewodniczył rabin Bruce Diamond. Pamięć Peggy, wpleciona w życie, z którym zetknęła się poprzez pisanie i nauczanie, będzie nadal inspirować przyszłe pokolenia czytelników i uczniów. Pozostawiając po sobie skarbnicę historii i ciepło swego ducha, przypominamy sobie, jaki wpływ może mieć jedna osoba zarówno na sferę literacką, jak i edukacyjną. Jej historie będą nadal żywe, pobudzając wyobraźnię dzieci i zachęcając je do radosnego poznawania świata.

Jej podejście do złożoności życia, nie tylko w edukacji, ale także w poruszaniu delikatnych tematów, takich jak śmierć, może spodobać się innym twórcom podejmującym te tematy. Wielu autorów, podobnie jak ci, o których mowa w różnych publikacjach omawiających żałobę i stratę, badało podobne krajobrazy emocjonalne. Dzieła takie jak „Upadek Freddiego liścia” Leo Buscaglii i „Kiedy dinozaury umierają” Laurie Krasny Brown prowadzą młode umysły przez zrozumienie życia i śmiertelności, odzwierciedlając intencje Peggy jako pisarki i nauczycielki ( PMC ).

Życie Peggy Dary Robbins Janousky było pięknym gobelinem miłości do rodziny, współczucia dla zwierząt i niezachwianego zaangażowania w edukację. Będzie nam jej bardzo brakowało, ale będziemy ją ciepło wspominać.