Przełomowe orzeczenie Sądu Najwyższego: Emeryci tracą prawa do świadczeń ADA

Przełomowe orzeczenie Sądu Najwyższego: Emeryci tracą prawa do świadczeń ADA

W przełomowym orzeczeniu Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych orzekł, że emeryci nie mogą ubiegać się o świadczenia na mocy amerykańskiej ustawy o osobach niepełnosprawnych (ADA), co odbija się echem w całej społeczności prawniczej, zwłaszcza mając konsekwencje dla osób korzystających ze świadczeń po przejściu na emeryturę. 20 czerwca 2025 r. sędziowie wydali wyrok 8 do 1 w sprawie Karyn Stanley, byłej strażaka z Sanford na Florydzie, który może zmienić kształt ochrony emerytów ADA.

Karyn Stanley, u której zdiagnozowano chorobę Parkinsona, a następnie w 2018 r. przeszła na emeryturę, znalazła się w sporze z miastem o świadczenia z tytułu ubezpieczenia zdrowotnego. Zgodnie ze starą polityką miasta emeryci, tacy jak Stanley, mogli oczekiwać, że składki na ubezpieczenie zdrowotne pokrywane będą w 75% do 65. roku życia. Jednak zmiana polityki z 2003 r. ograniczyła tę ochronę do zaledwie dwóch lat po przejściu na emeryturę w przypadku osób, które odeszły z pracy ze względu na niepełnosprawność. Sfrustrowana tą zmianą Stanley pozwała miasto, zarzucając dyskryminację ze względu na niepełnosprawność. Jednakże sąd stwierdził, że emeryci nie są liczeni jako „osoby wykwalifikowane” w rozumieniu ustawy ADA, ponieważ nie mogą wykonywać swoich obowiązków zawodowych w czasie zarzucanej dyskryminacji, jak podaje Prawnik.

Konsekwencje orzeczenia

Sędzia Neil Gorsuch, pisząc w imieniu większości, zajął proste stanowisko: ADA ma na celu ochronę ludzi, a nie korzyści. Zauważył, że zastosowanie ADA zależy od tego, czy dana osoba może wykonywać podstawowe funkcje zawodowe w momencie zgłaszania dyskryminacji. Sędzia Ketanji Brown Jackson w swoim sprzeciwie sprzeciwiła się tej interpretacji, podkreślając, że świadczenia emerytalne są kluczowe i twierdząc, że nielogiczne jest, aby zabezpieczenia zanikały po przejściu na emeryturę. Jackson wskazał, że emerytowani pracownicy powinni nadal mieć głos w sprawach dotyczących dyskryminacji związanych z ich świadczeniami.

Konsekwencje tego orzeczenia wykraczają poza sprawę Stanleya. Ponieważ administracja Bidena wspiera Stanleya, argumentując, że ochrona ADA powinna obejmować naliczone świadczenia i przeciwdziałać dyskryminacji, która może ujawnić się po przejściu na emeryturę, istnieje pilna potrzeba ponownej oceny granic ADA. Orzeczenie to może zniechęcić emerytów do kwestionowania dyskryminacji, ponieważ w ramach tej nowo przyjętej interpretacji podstawy prawne wydają się niepewne, co budzi obawy co do godziwości świadczeń emerytalnych. jako PrawoRota zauważa, że ​​kluczową kwestią rozpatrywaną przed Sądem Najwyższym było to, czy byli pracownicy mogą kwestionować dyskryminację po okresie zatrudnienia na mocy ustawy ADA.

Co dalej?

Trybunał jasno stwierdził, że emeryci mają ograniczone uprawnienia. Orzeczenie pozostawia także otwarte pewne pytania. Jak szczegółowo opisał Gibsona Dunna choć decyzja dopuszcza potencjalne roszczenia pracowników, którzy posiadali „kwalifikacje” w momencie przyjęcia dyskryminacyjnej polityki, brak możliwości dochodzenia przez emerytów roszczeń ADA może ośmielić pracodawców do wdrażania szkodliwych polityk przy mniejszej obawie przed odwetem prawnym.

Krajobraz prawny dotyczący praw osób niepełnosprawnych i świadczeń emerytalnych ewoluuje. Orzeczenie to może znacząco wpłynąć nie tylko na emerytów takich jak Stanley, ale także na szerszą populację amerykańskich pracowników. Patrząc w przyszłość, powiązanie praw osób niepełnosprawnych, prawa pracy i świadczeń emerytalnych niewątpliwie pozostanie gorącym tematem, sprzyjającym dyskusjom wśród zwolenników, prawodawców i ogółu społeczeństwa.