Nieuwe Memorial Reefs eren gevallen helden voor de kust van Florida

Nieuwe Memorial Reefs eren gevallen helden voor de kust van Florida

In het glinsterende water bij Dog Island, Florida, staan ​​twee opmerkelijke herdenkingsriffen als eerbetoon aan individuen die een onuitwisbare stempel op hun gemeenschap hebben gedrukt. Op 13 augustus 2023 vond de Carl Enis Herdenkingsrif werd officieel opgericht ter ere van stafsergeant Carl Enis, een toegewijde specialist van de Amerikaanse luchtmacht die op 15 maart 2018 op tragische wijze om het leven kwam bij een helikoptercrash in Irak op 31-jarige leeftijd. Enis’ passie voor zoutwatervissen en speervissen inspireerde het ontwerp van het rif, dat bestaat uit zeven enorme piramidevormige betonnen eenheden, elk 4,5 meter hoog en ruim 30.000 kilo zwaar. Deze indrukwekkende toevoeging verdubbelt bijna de grootte van een bestaand rif in het gebied.

Het herdenkingsproject werd georganiseerd door de Organization for Artificial Reefs (OAR) en uitgevoerd door wateraannemer Walter Marine. Honderden familie, vrienden en collega-militairen kwamen bijeen voor een ceremonie om Enis te herdenken op wat zijn 32e verjaardag zou zijn geweest. Ze kwamen samen om een ​​man te vieren die herinnerd werd vanwege zijn nederigheid, atletisch vermogen en optimisme. Ter ere van hem werden tijdens de ceremonie jachtverhalen en goede herinneringen gedeeld met vrienden, naast een oprecht eerbetoon aan zijn vrouw, Angela Drzewiecki, met wie hij in 2012 trouwde.

Een erfenis eren

Het verhaal van Enis is boeiend, nadat hij in 2004 naar Tallahassee was verhuisd om te studeren aan de Florida State University, waar hij een Bachelor of Science in milieuwetenschappen behaalde en later een Master of Business Administration in 2017. Zijn avontuurlijke geest bracht hem naar Tanzania, waar hij tijdens de zomervakanties als safarigids werkte, waar hij Swahili leerde en zelfs onverwachte ontmoetingen met wilde dieren tegenkwam. Zijn leven werd geleid door het credo van de pararescueman: ‘Deze dingen doen we zodat anderen kunnen leven’, een bewijs van zijn toewijding aan dienstbaarheid en gemeenschap.

Slechts een kwart mijl van het Enis-rif werd een ander monument opgericht voor William “Bill” Mickler, een geliefd figuur en toegewijde OAR-vrijwilliger. Mickler was niet alleen een FSU-aluin, maar ook een gepensioneerde officier bij het Florida Department of Transportation. Dit laat zien hoe verweven deze gedenktekens zijn met de structuur van de lokale gemeenschap, ter ere van degenen die hebben gediend en aanzienlijk hebben bijgedragen.

Een groeiende erfenis

De herdenkingsinspanningen stopten daar niet. Het Buddy Ward Memorial Reef werd ook uitgebreid met 33 nieuwe rifeenheden gewijd aan Olan “Buddy” Ward, een belangrijke figuur in de visindustrie van Apalachicola. Samen kosten deze projecten gezamenlijk 202.000 dollar, gefinancierd door verschillende organisaties en particuliere bijdragen, en weerspiegelen ze een gemeenschap die zich sterk inzet voor het herdenken van hun eigen projecten.

Voor degenen die in de omgeving willen vissen: deze nieuwe riffen hebben spannende hotspots gecreëerd in de buurt van Apalachicola en Carrabelle, compleet met vermelde GPS-coördinaten voor eenvoudige navigatie. Deze combinatie van het eren van gevallen helden en het stimuleren van het lokale zeeleven vormt een prachtig kruispunt van herdenking en gemeenschapsverrijking.

De inspanningen van ROEISPAAN en de Apalachicola Artificial Reef Association (AARA) benadrukken de kracht van gemeenschapsactie, omdat deze organisaties sterk afhankelijk zijn van vrijwilligerssteun om hun visies tot leven te brengen. Ze vertegenwoordigen niet alleen gedenktekens, maar ook bloeiende ecosystemen die de lokale visserij bevorderen en de recreatiemogelijkheden voor bewoners en bezoekers vergroten.

In een wereld die soms overweldigd wordt door uitdagingen, valt er iets te zeggen over de manier waarop een gemeenschap zich kan verenigen om blijvende herinneringen te creëren. Dergelijke projecten herinneren ons eraan dat, hoewel de wateren kunnen eb en vloeien, de erfenis van degenen die we verloren hebben verankerd blijft in onze harten en onze zeeën.