Tariefonrust: zal nieuw Amerikaans beleid de werkgelegenheid stimuleren of de groei doen dalen?

Tariefonrust: zal nieuw Amerikaans beleid de werkgelegenheid stimuleren of de groei doen dalen?

Terwijl de handelsspanningen blijven sudderen, zorgen recente stappen van de Amerikaanse regering voor opschudding in Florida en daarbuiten. Een flink tarief van 50% op diverse alledaagse artikelen uit Brazilië, waaronder consumentengoederen als vlees, koffie, cement en hout, is onlangs van kracht geworden en heeft gevolgen voor ongeveer 65% van de Amerikaanse import uit het Zuid-Amerikaanse land. Deze ingrijpende maatregel heeft tot doel het levensonderhoud van Noord-Amerikaanse werknemers te versterken door banen te creëren en de economische groei aan te moedigen, maar de gevolgen ervan doen velen zich afvragen: zijn tarieven werkelijk de oplossing?

In navolging van historische precedenten vindt de hedendaagse tariefstrategie wortels in gebeurtenissen als de Smoot-Hawley Tariff Act van 1930. Destijds was deze wetgeving bedoeld om de invoerrechten te verhogen om Amerikaanse bedrijven en boeren te helpen, maar het mislukte dramatisch en droeg bij aan een enorme economische neergang. Na de inwerkingtreding van de Smoot-Hawley Act daalde het Amerikaanse BBP tussen 1929 en 1933 zelfs met 46%. Dergelijke ervaringen uit het verleden roepen kritische vragen op over de doeltreffendheid van het huidige tariefbeleid; Zouden ze de weg kunnen bereiden voor een herhaling van de situatie?

De lessen van de geschiedenis

De Smoot-Hawley Tariff Act was een cruciaal moment in de geschiedenis van de VS, waardoor de gemiddelde tarieven met ongeveer 20% werden verhoogd en het de laatste keer was dat het Congres rechtstreeks tarieven vaststelde. Hoewel aanvankelijk gezien als een middel om de Amerikaanse belangen te beschermen, leidde de daad uiteindelijk tot een verlammende daling van zowel de import als de export, waardoor de wereldhandel tijdens de Grote Depressie bijna halveerde. Het is een grimmige herinnering aan de mogelijke gevolgen van ongunstige economische beslissingen, zoals opgemerkt door Brittannica.

Snel vooruit naar vandaag, en de voortdurende debatten over de implicaties van tarieven zijn springlevend. Als Beleidscirkel wijst erop dat langdurige tariefoorlogen de inflatie kunnen aanwakkeren, innovatie kunnen onderdrukken en de diplomatieke betrekkingen kunnen schaden. Met de eerdere tarieven van president Trump tegen landen als China, Canada en de EU zijn de gevolgen duidelijk zichtbaar voor het Amerikaanse bedrijfsleven, waardoor de consumentenprijzen vaak zijn gestegen en de mondiale toeleveringsketens onder druk zijn komen te staan.

De economische impact

Met name de tarieven op Braziliaanse goederen komen op een moment dat de inflatie in de VS onverwacht laag is gebleven. Analisten merken op dat verschillende factoren bijdragen aan deze veerkracht: de tarieven zijn niet zo belastend als ooit werd gedacht, bedrijven hadden op de prijsstijgingen geanticipeerd en voorraden aangelegd, en veel bedrijven absorberen momenteel de kosten in plaats van deze door te berekenen aan de consument. Toch is de levensvatbaarheid van deze tarieven op de lange termijn twijfelachtig, vooral gezien het feit dat protectionistisch beleid doorgaans de economische groei en innovatie schaadt.

• Historically, Brazil’s heavy reliance on tariffs has stunted its productivity; average growth since the 1980s stands at a mere 2.5%, while productivity growth has stagnated at about 0.5% annually.
• Moreover, output per employee has remarkably decreased from 46% of the American worker’s output in the 1980s to just 25.6% today, a stark signal that high tariffs can impose barriers that lead to stagnation.
• Brazilians currently face tariffs averaging 11.5% on machinery and equipment, far above those of their regional peers, which also curtails innovation and hampers competitiveness.

In dit klimaat zouden de doelstellingen van de huidige Amerikaanse tariefstrategie – het stimuleren van de binnenlandse werkgelegenheid en de levenskwaliteit – een averechts effect kunnen hebben, net als in historische contexten. Het delicate evenwicht tussen het beschermen van Amerikaanse banen en het bevorderen van open handel blijft in de schijnwerpers staan, waarbij velen pleiten voor een meer genuanceerde aanpak die diplomatieke betrokkenheid en multilaterale samenwerking omarmt in plaats van isolationistisch beleid.

Samenvattend: hoewel een sterke verdediging van binnenlandse industrieën vaak goed aanslaat bij de kiezers, suggereren de historische lessen rond tarieven dat voorzichtigheid geboden is. Terwijl we door deze complexe economische wateren navigeren, is het essentieel om rekening te houden met de langetermijnimplicaties van dergelijke tarieven. Zullen ze werkelijk de groei bevorderen, of zullen ze innovatie belemmeren en ons op een platgetreden pad van economische neergang leiden? De tijd zal het leren.