Rozdzierające serce zdjęcie leniwca podkreśla pilną potrzebę stworzenia korytarzy dla dzikiej przyrody

Rozdzierające serce zdjęcie leniwca podkreśla pilną potrzebę stworzenia korytarzy dla dzikiej przyrody

Poruszające przypomnienie wyzwań stojących przed dziką przyrodą, pośród emocji związanych z konkursem na Fotografa Roku Dzikiej Przyrody 2025, wypłynęło zapadające w pamięć zdjęcie leniwca trzymającego płot z drutu kolczastego. Zdjęcie zatytułowane „No Place Like Home”, wykonane przez Emmanuela Tardy'ego w El Tanque w prowincji Alajuela w Kostaryce, oddaje trudną sytuację leniwca trójpalczastego brązowogardłego (Bradypus variegatus). W obliczu coraz większej ingerencji w przyrodę przez rozwój miast, ten nieszczęsny lenistwo szukał drzewa, które najbardziej przypominało złowieszczy płot. Fotografia Tardy’ego służy nie tylko jako piękna sztuka, ale także jako mocny komentarz do fragmentacji siedlisk, zmuszając leniwce do niebezpiecznych sytuacji podczas przemierzania dróg i miejskich krajobrazów. Pełne skutki zaburzeń siedlisk są szczegółowo badane w ramach projektu Urban Sloth, którego celem jest zrównoważenie współistnienia ludzi i dzikich zwierząt w szybko zmieniającym się środowisku, skutecznie podkreślając kluczową kwestię środowiskową (Live Nauka).

Do tegorocznego konkursu wpłynęło oszałamiające 60 000 zgłoszeń, co stanowi największą liczbę zgłoszeń w historii – 16 zdjęć, w tym przejmujące zdjęcie Tardy’ego, zostało zaprezentowanych przed ostatecznym wyborem 100 zwycięzców 14 października. Inne wspaniałe zdjęcia w tej kolekcji przedstawiają dramatyczne momenty dzikiej przyrody z całego świata, w tym kobrę konfrontującą się z lwem w Serengeti i nietoperze owocożerne w Maharasztrze w Indiach (Live Nauka).

Rosnące obawy

Sytuacja leniwców wykracza daleko poza indywidualny wizerunek. Projekt Urban Sloth prowadzi ciągłe badania nad wpływem zaburzeń siedlisk i krajobrazu miejskiego na te delikatne stworzenia. W ciągu ostatnich pięciu lat zespół wyśledził 32 dzikie leniwce przy użyciu zaawansowanej technologii, a co miesiąc przybywali nowi mieszkańcy. Cel? Stworzenie realnych strategii ochrony, które pozwolą leniwcom rozwijać się zarówno na obszarach zurbanizowanych, jak i w dziewiczych lasach deszczowych (Sloth Conservation).

Niestety leniwce często znajdują się w niebezpiecznych sytuacjach z powodu fragmentacji siedlisk, co poważnie ogranicza ich ruch i zasięg występowania. Ta izolacja może prowadzić do niedożywienia, stresu i zwiększonego ryzyka spotkania z drapieżnikami, przez co wysiłki na rzecz ochrony stają się ważniejsze niż kiedykolwiek (Sloth Conservation).

Most do bezpieczeństwa

W odpowiedzi na te wyzwania pojawiają się inicjatywy takie jak Program Sloth Speedways, które mają zapewnić konkretne rozwiązania. Konstruując mosty linowe między drzewami, program umożliwia leniwcom bezpieczne poruszanie się po otoczeniu bez konieczności pokonywania niebezpiecznych dróg i linii elektrycznych, przywracając w ten sposób naturalne trasy podróży niezbędne dla ich przetrwania (The Sloth Institute).

W sytuacji, gdy tak wiele obszarów miejskich wkracza w siedliska naturalne, ponowne zalesianie i lepsza łączność między koronami drzew nie są już tylko pożytecznymi inicjatywami; są niezbędne do utrzymania populacji leniwców w Kostaryce. Na szczęście podejmuje się wysiłki mające na celu ochronę ważnych gatunków drzew i tworzenie zielonych korytarzy, które mogą odmłodzić krajobraz leśny (Sloth Conservation).

Los leniwców – brutalnie i pięknie przedstawiony na fotografii Tardy’ego – to coś więcej niż migawka w czasie; to wezwanie do działania. Zanurzając się w cudach fotografii dzikiej przyrody, zastanówmy się także nad naszą rolą w ochronie naturalnych przestrzeni, w których te stworzenia nie tylko zamieszkują, ale też na których polegają, aby przetrwać.