Florida herinnert zich: de catastrofale erfenis van de Okeechobee-orkaan van 1928

Florida herinnert zich: de catastrofale erfenis van de Okeechobee-orkaan van 1928

Naarmate augustus vordert, bereidt Florida zich voor op wat wel eens een uitdagend orkaanseizoen kan worden. De National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) heeft voor 2025 een “bovennormaal” orkaanseizoen voorspeld, een herinnering aan de kwetsbaarheid van de staat voor stormen. De voorspellingen van dit jaar roepen ongetwijfeld herinneringen op aan de meest verwoestende orkaan in de geschiedenis van Florida: de Okeechobee-orkaan, die in september 1928 grote schade aanrichtte. Zelfs vandaag de dag resoneert de huiveringwekkende erfenis van deze ramp door de hele staat.

De Okeechobee-orkaan, die zich voor de kust van Afrika vormde, kwam op 17 september 1928 op catastrofale wijze aan land in Palm Beach County. Aanvankelijk gecategoriseerd als een storm van categorie 4, veroorzaakte hij verwoestingen in heel Zuid-Florida, dat destijds ongeveer 50.000 inwoners telde; velen stroomden weg uit het gebied na een eerdere storm in 1926. Klik op Orlando meldt dat de wind en de stormvloed de regio verwoestten, vooral in de buurt van Jupiter, waar het oog van de storm bleef hangen.

Impact van de storm

Stormvloeden reikten tot 3 meter hoog en de golven rezen tot ongeveer 6 meter hoog en stortten neer op barrière-eilanden zoals Palm Beach. De overstromingen veroorzaakt door Lake Okeechobee, die tussen de 1,80 en 2,5 meter hoog waren, leidden tot een tragisch dodental van minstens 1.836 inwoners van Florida. De economische impact was aanzienlijk, aangezien de schattingen van de materiële schade opliepen tot $ 25 miljoen. De orkaan verliet uiteindelijk Florida nabij Jacksonville, gedegradeerd tot een storm van categorie 1, maar bleef verwoestingen veroorzaken langs de zuidoostkust voordat hij verdween nabij de Grote Meren.

In de nasleep van deze ramp vond een massale begrafenis van meer dan 1.500 slachtoffers plaats op de begraafplaats van Port Mayaca, en veel lichamen werden verbrand op brandstapels. De stad West Palm Beach werd de laatste rustplaats voor 69 lichamen, en een massagraf voor 674 Afro-Amerikanen werd in de gemeenschap aangelegd, een sombere weerspiegeling van de tol van de gebeurtenis. Robert Hazard heeft met zijn non-profitorganisatie, de Storm of ’28 Memorial Park Coalition Inc., tien jaar lang onvermoeibaar gewerkt om ervoor te zorgen dat de zwarte slachtoffers erkenning kregen voor hun lijden, wat ertoe leidde dat in 2003 een historische staatsmarkering werd geïnstalleerd op de 75e verjaardag van de storm. PBCGeschiedenis benadrukt dat de nasleep tot aanzienlijke veranderingen heeft geleid, waardoor de weg is vrijgemaakt voor verbeterde maatregelen ter beheersing van overstromingen, waaronder de aanleg van de Herbert Hoover-dijk.

Veranderend landschap

Het Okeechobee Flood Control District is ontstaan ​​uit de noodzaak om verdere rampen te voorkomen en werkte samen met het US Army Corps of Engineers om een ​​langetermijnplan voor overstromingspreventie op te stellen. Tegen het einde van de jaren dertig was de Hooverdijk voltooid en werden duizenden kilometers kanalen aangelegd om de waterstroom te beheersen. Het Glades-gebied blijft echter gevoelig voor orkanen en zware regenval, wat illustreert dat de relatie van Florida met zijn waterwegen complex en vaak precair is.

De orkaan veranderde niet alleen het overstromingsbeheer, maar had ook gevolgen voor de lokale landbouw. Boeren in de Glades werden na de Grote Depressie met grote uitdagingen geconfronteerd. Niettemin keerden boeren als Andrew Duda, die uit Slowakije was aangekomen, in de jaren veertig terug naar Palm Beach County en brachten hun activiteiten nieuw leven in. Zijn familieboerderij, A. Duda and Sons, beslaat ruim 20.000 hectare in Belle Glade en verbouwt een verscheidenheid aan gewassen, waaronder selderij, waarvan het unieke verhaal een hoeksteen blijft van het agrarische landschap van Florida.

In 2005 was A. Duda and Sons de laatste selderijproducent in de staat, wat de veerkracht van de landbouw in het gebied en de voortdurende evolutie ervan aantoonde, zelfs ondanks een historische ramp. Wat er in 1928 gebeurde, echoot nog steeds terug in de hedendaagse praktijk, en laat zien hoe lessen uit het verleden de huidige strategieën vormgeven voor gemeenschappen die kwetsbaar zijn voor de toorn van de natuur.

Terwijl het huidige orkaanseizoen zich ontvouwt, herinneren de herinneringen aan de Okeechobee-orkaan ons aan onze geschiedenis en de verantwoordelijkheden die we hebben bij het beschermen van onze gemeenschappen.