Hoefijzerkrabben in crisis: achteruitgang leidt tot dringende oproep tot actie!

Hoefijzerkrabben in crisis: achteruitgang leidt tot dringende oproep tot actie!

De achteruitgang van de degenkrabben in Long Island Sound heeft een alarmerend niveau bereikt, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid onder onderzoekers, natuurbeschermers en lokale vissers. De afgelopen twintig jaar zijn deze oude zeelieden geconfronteerd met een ‘ernstige achteruitgang’, die voornamelijk wordt toegeschreven aan verlies van leefgebied, overbevissing en aantasting van het milieu, zoals gerapporteerd door Newsday. De situatie is zo kritiek geworden dat de gouverneur van New York, Kathy Hochul, nu wetgeving overweegt om het oogsten van degenkrabben voor zowel aas- als biomedische doeleinden te verbieden.

Onderzoek heeft een sterke afname van de degenkrabpopulaties aangetoond, met een jaarlijkse daling van gemiddeld tussen 2,8% en 9,3% over meerdere datasets van Long Island en Connecticut. John Tanacredi, professor aan Molloy University, onderstreept het belang van lopende onderzoeken om deze trends te begrijpen, vooral na de sluiting van het CERCOM-veldstation, dat over beperkte onderzoeksmogelijkheden beschikt. Ondanks deze uitdagingen blijft hij pleiten voor een verbod op het oogsten van aas, waarbij hij dit aanhaalt als cruciaal voor het voortbestaan ​​van de soort.

Onderzoeks- en instandhoudingsinspanningen

Een recent uitgebreid overzicht gepubliceerd in Nature benadrukt de noodzaak van voortgezet onderzoek en gegevensverzameling rond degenkrabben. Het rapport benadrukt verschillende factoren die van invloed zijn op deze wezens, zoals kustbepantsering, vervuiling en infrastructuurontwikkeling, die allemaal bijdragen aan hun snelle achteruitgang. Onderzoekers merkten met name demografische verschuivingen op, waaronder een verontrustende verandering in de geslachtsverhouding, waarbij in sommige populaties hogere percentages vrouwen worden gerapporteerd. Dit fenomeen roept zorgen op over het potentieel voor toekomstig reproductief succes.

Bovendien wordt de onderlinge afhankelijkheid van degenkrabben en trekvogelsoorten, met name de kanoeten, nauwlettend in de gaten gehouden. Studies hebben aangetoond dat het voortbestaan ​​van kanoeten in hun overwinteringsgebieden nauw verbonden is met de beschikbaarheid van degenkrabbroed. Het ontbreken van deze broedsels vormt niet alleen een bedreiging voor de degenkrabben, maar ook voor het delicate evenwicht van lokale ecosystemen.

Het perspectief van de vissers

Interessant genoeg is niet iedereen het eens met een verbod. De lokale visser Will Caldwell heeft waargenomen wat hij beschrijft als een toename van het aantal degenkrabben, waarmee hij zich verzet tegen beweringen over een drastische achteruitgang. De huidige regelgeving staat het oogsten van maximaal 200 degenkrabben per dag toe, hoewel er beperkingen gelden tijdens kritieke paaiperioden. Zijn gevoelens wijzen op het voortdurende debat tussen natuurbehoudsinspanningen en lokale visserijbelangen.

Terwijl natuurbeschermingsgroepen zich achter Hochul scharen om het voorgestelde verbod te onderschrijven, beweren zij dat maatregelen van het Department of Environmental Conservation (DEC) niet effectief zijn geweest bij het beheersen van de degenkrabbenpopulatie. Deze aanhoudende spanning onderstreept een grotere vraag: hoe kunnen we ecologisch behoud in evenwicht brengen met het levensonderhoud van degenen die afhankelijk zijn van deze hulpbronnen?

Nu we op dit kruispunt staan, wordt de noodzaak van adaptief management duidelijk. De Atlantic States Marine Fisheries Commission heeft stappen ondernomen om de degenkrabpopulaties opnieuw te beoordelen, en strengere regelgeving kan binnenkort essentieel zijn, vooral in gevoelige gebieden zoals de Peconic Estuary.

Met een verscheidenheid aan stemmen en meningen die een rol spelen, is het duidelijk dat de geliefde degenkrab in de problemen zit. Zonder gerichte inspanningen op het gebied van natuurbehoud, voortgezet onderzoek en zorgvuldig uitgebalanceerde beheerstrategieën lopen we het risico niet alleen deze eeuwenoude soort te verliezen, maar ook de bredere ecologische gezondheid van onze kustecosystemen. Het is nu tijd voor actie.