De verstoring van Trump: het ontrafelen van Pax Americana uitgelegd

De verstoring van Trump: het ontrafelen van Pax Americana uitgelegd

Op 29 augustus 2025 wordt er veel inkt gemorst over de stand van zaken op het gebied van mondiale allianties en de rol van de Verenigde Staten als wereldleider. Met de toenemende spanningen en de veranderende machtsdynamiek komt de essentie van wat wetenschappers lange tijd ‘Pax Americana’ hebben genoemd onder de loep. Deze term vertegenwoordigt een periode van relatieve stabiliteit, bevorderd door de Amerikaanse hegemonie en sterke allianties na de Tweede Wereldoorlog, zoals geschetst door Rauw verhaal. Voor velen lijkt deze basis nu op zijn best wankel.

De prominente econoom Paul Krugman heeft zijn zorgen gedeeld over de impact van het Trumpisme en de Make America Great Again-beweging op deze cruciale allianties. Hij stelt dat beide schadelijk zijn voor het weefsel van Pax Americana, dat de afgelopen decennia essentieel is geweest voor het handhaven van de internationale orde. Krugman uitte deze zorgen voor het eerst in een column van 16 oktober 2023 voor de New York Times, waarin hij de tarieven en confronterende houding van Trump ten opzichte van bondgenoten benadrukte als primaire factoren die de mondiale positie van de VS aantasten.

Wat is Pax Americana?

De term ‘Pax Americana’ is sinds het einde van de Tweede Wereldoorlog het Amerikaanse buitenlandse beleid gaan definiëren. De oorsprong ervan gaat terug naar een boek van de toenmalige Amerikaanse overheid. Ambassadeur in Canada James H.R. Cromwell, die een wereld voor ogen had waarin Amerikaanse interventie tot vrede zou leiden. Dit concept vindt vandaag de dag zelfs nog meer weerklank, nu Krugman stelt dat de acties van Trump de prestaties van dit Amerikaanse imperium dreigen te ontmantelen, dat decennialang de vrede tussen niet-communistische landen heeft bewaard.

Om een ​​breder beeld te schetsen moeten we de context begrijpen waarin Pax Americana floreerde. Na de tekenen van conflict tijdens de Koude Oorlog, gekenmerkt door de oppositie tegen het Sovjet-communisme, genoten de VS van een aanzienlijk voordeel: het land was goed voor de helft van de mondiale industriële productie en bezat 80% van de goudreserves in de wereld. Dergelijke voordelen maakten de oprichting van allianties, vooral via de NAVO, van cruciaal belang voor het creëren van een stabiele wereldorde, zoals gedocumenteerd in Wikipedia.

Toch zijn we nu bijna tachtig jaar bezig met deze regeling en beginnen er barsten zichtbaar te worden. Nu de Chinese economie nu 30% groter is dan die van de VS, zoals Krugman opmerkt, wordt het hebben van vertrouwde bondgenoten steeds belangrijker. De uitdaging ligt echter in de aanpak van Trump, die vaak prioriteit geeft aan unilateralisme en een zogenaamd ‘America First’-beleid dat afwijkt van het traditionele liberale internationalisme.

Veranderende machtsdynamiek

Maar wat betekent dit voor de gemiddelde Amerikaan? De onvrede onder kiezers in westerse landen komt voort uit een eeuwenoude vraag: hoe passen we ons aan aan de snel veranderende mondiale omstandigheden? Volgens De Atlantische Oceaan Het sociale contract van het industriële tijdperk is aan het afbrokkelen, wat leidt tot een groeiende onvrede nu het digitale tijdperk samensmelt met de traditionele arbeidsmarkten. De opkomst van etno-nationalisme en extreme ideologieën maakt de zaken alleen maar ingewikkelder.

Het is duidelijk dat de regering-Biden werkt aan het herstel van het liberale internationalisme dat decennialang voor een vangnet heeft gezorgd, maar de uitdagingen zijn enorm. Trumps eerste termijn legde de breuklijnen bloot en slaagde er niet in de omstandigheden aanzienlijk te verbeteren voor degenen die hij de ‘vergeten’ Amerikanen noemde, wat uiteindelijk leidde tot zijn electorale nederlaag.

Terwijl Krugman dit verhaal opnieuw bekijkt, wordt het duidelijk dat de tactieken van Trump, inclusief tarieven en een twijfelachtige toewijding aan de NAVO, niet alleen de geboekte vooruitgang verstoren, maar ook tot schade op de lange termijn kunnen leiden. Om nog maar te zwijgen over de implicaties voor de democratie in eigen land, die een trapsgewijs effect zouden kunnen hebben op de democratische normen wereldwijd.

Concluderend kunnen we stellen dat het traject van de Amerikaanse invloed en de gezondheid van zijn allianties cruciale factoren zijn die de mondiale orde van vandaag beïnvloeden. Hoewel Krugman zich zorgen maakt over de langetermijngevolgen van het buitenlands beleid van Trump, blijft de vraag bestaan: kunnen we een nieuwe weg voorwaarts inslaan die de successen van Pax Americana respecteert en tegelijkertijd door de onbekende wateren van het huidige geopolitieke landschap navigeren? Het antwoord zal ongetwijfeld vormgeven aan het volgende hoofdstuk in de wereldgeschiedenis.